Trudno Ci usiedzieć na miejscu bez ciągłego wiercenia się i kołysania? Nauka poprzez bierne słuchanie innych szybko Cię nudzi, masz problemy ze skupieniem się na statycznym punkcie? Być może należysz do grupy pamięciowej kinestetyków. To pojęcie możesz słyszeć po raz pierwszy. Oprócz znanym wszystkich wzrokowców i słuchowców, dużą społeczność stanowią też osoby należące do kinestetyków. Wyróżniają się oni tym, że wiedzę najlepiej przyswajają poprzez ruch, dotyk, odczuwanie, wrażenia zmysłowe. Jakie jeszcze inne cechy charakterystyczne posiada kinestyk?
Dużo gestykuluje, choć niekoniecznie przy tym sporo mówi. Łatwiej jest mu coś pokazać, zobrazować, niż wytłumaczyć słowami. W kontaktach towarzyskich pewnie podaje dłoń i często swoje odczucia wyraża dotykiem, przykładowo, gdy chce wyrazić szczerość, rozkłada szeroko wnętrza dłoni, gdy pragnie oddać komuś uznanie może poklepać go po ramieniu, a wyrażając współczucie, delikatnie musnąć czyjąś dłoń. Nie są to osoby na pewno natrętne i naruszające czyjąś przestrzeń osobistą perfidnie. Jest to u kinestyków tak naturalne i swobodne, że ludzie w kontaktach z nimi czują się po prostu dobrze. Gorzej u kinestyków z nauką i zapamiętywaniem. Są to często osoby, które świetnie sprawdzają się na zajęciach, są aktywne, udzielają kreatywnych, trawnych odpowiedzi, za to nie zawsze dobrze wychodzą im testy i sprawdziany, gdzie muszą w ciszy i skupieniu uzupełniać pytania na papierze. Kinestycy bardzo lubią i świetnie radzą sobie na zajęciach w plenerze. Wtedy ich proces zapamiętywania i utrwalania w pamięci pracuje na pełnej parze. Korzystna jest też dla nich nauka przy pomocy różnego rodzaju sprzętów i narzędzi, na przykład mikroskopy. To również naturalne talenty do wszelkich projektów, w których należy odgrywać sceny, coś zaprojektować, usprawnić, przeobrazić.