Pamięć jest niewątpliwie jedną z najbardziej fascynujących funkcji naszego mózgu. Może wydawać się nam oczywiste, że widząc jedna osobę żywimy do niej ciepłe uczucia, znamy jej imię, wiemy, że najbardziej lubi słoneczne pory roku i górskie krajobrazy. A widząc kogoś innego automatycznie rzednie nam mina, gdyż uważamy tego kogoś za namolnego nudziarza. Nie wiedzielibyśmy tego wszystkiego, gdyby nie nasza pamięć o tych osobach. Nie wiedzielibyśmy, jak ubrać spodnie, dlaczego jest zimno, nie znalibyśmy mowy.
To wszystko zasługa naszej pamięci, które przyswaja i logicznie wiąże zdobywaną wiedzę na przestrzeni całego naszego życia. Pewnie dlatego też, tak wielu badaczy z różnych dziedzin nauki, bada ją od wielu lat.
Jedną z technik badania pamięci jest odpamiętywanie. Właśnie korzystanie z naszej pamięci jest odpamiętywaniem. Używanie i aktywizowanie śladów pamięciowych. Odpamiętywanie dzieli się na dwie grupy:
- Przypominanie (przedmiot odpamiętywania jest poza polem spostrzeżenia)
- Rozpoznawanie ( przedmiot dpamiętywania w polu spostrzeżenia)
Używa się kilku technik odpamiętywania:
- Reprodukcja (odtwarzanie wybranych wspomnieć w celu ich analizy)
- Zapamiętanie elementów ( badacz określa ile porcji treściowych jest odpamiętywanych)
- Pomiar pamięci bezpośredniej ( bada się, ile elementów pacjent jest w stanie odpamiętać krótki po ich ekspozycji)
- Rekonstrukcja ( pacjent odtwarza informacje w takiej kolejności, a jakiej zostały one przedstawione)
- Uczenie się i zapamiętywanie poprzez powtarzanie
- Rozpoznawanie ( bada się związek jakościowy pomiędzy rozpoznawaniem, a przypominaniem)
- Antycypacja, czyli przewidywanie
- Technika oszczędności (uczenie się na nowo kiedyś zdobytego ale zapomnianego materiału)
- Pary skojarzeń ( pacjent widzi jeden element i na jego podstawie musi skojarzyć drugi).
Małgorzata Litwin