Z pokolenia na pokolenie nie otrzymujemy jedynie struktur genetycznych, które odpowiadają za nasz wygląd i osobowość. Każdy nowonarodzony człowiek rodzi się z pewnym rodzajem pamięci, która odpowiedzialna jest za przetrwanie rasy, jest to pamięć gatunkowa. Ewolucja przystosowała nasz gatunek do wzrostu i dala podstawową umiejętność życia.
To właśnie dzięki pamięci gatunkowej noworodek ma zmysł smaku i wie jak spożywać pokarm od rodzica. Dziecko w następnej kolejności uczy się zdobywając doświadczenia i umiejętności. Ze wszystkich sił stara się jak najwięcej poruszać i zdobyć sprawność ruchową. W dalszej kolejności przychodzi czas na ćwiczenie mowy. Porozumiewanie się to jeden z najważniejszych aspektów rozwoju naszego gatunku. Bez dialogu nie zaszlibyśmy tak daleko jak teraz jesteśmy. To wszystko zakodowane jest w naszej strukturze DNA. Człowiek niejako z racji urodzenia skazany jest na przewodzenie przyrodzie, zwierzętom i biologiczny sukces. Do pamięci gatunkowej należą także instynkty zapewniające nam bezpieczeństwo i ochronę. Są to odruchy bezwarunkowe, dzięki którym oddychamy, a nasz organizm pracuje harmonijnie. Kolejne odruchy odpowiadają za naszą wolę przetrwania i walki. Odruchowo cofamy się przed niebezpieczeństwem, unikamy groźnych, zagrażających zdrowiu i życiu sytuacji. Jesteśmy nieufni w stosunku do rzeczy, których nie znamy. Nie próbujemy nierozpoznanych pokarmów, unikamy kontaktu z silniejszymi zwierzętami i tymi wydającymi się groźne. Ponadto sam nasz organizm spontanicznie decyduje, kiedy powinien zareagować w kryzysowych sytuacjach. Można tu podać przykład gorączki, która jest odpowiedzią obronną organizmu. Pamięć gatunkowa dana jest nam permanentnie. Nie musimy się zasad przetrwania uczyć. Wszyscy mamy ten typ pamięci, jest ona uniwersalna u każdego człowieka.
Małgorzata Litwin