Odczuwanie silnego strachu lęku, niepewności towarzyszy czasami życiu każdego człowieka. O ile w przypadku zdrowych jednostek są to niegroźne stany przejściowe, u innych mogą przerodzić się w groźne zaburzenia psychiczne, zwane zaburzenia depersonalizacji. Mają one związek z traumatycznymi przeżyciami z dzieciństwa, przebytymi torturami, udziałem w wojnie i podobnymi zdarzeniami trwającymi przez długi czas w czasie życia i mającymi wyniszczający wpływ na organizm
Chory może mieć świadomość, że jest inną osobą, niż w rzeczywistości. Własne odbicie w lustrze, własny głos, to czego doświadcza wydaje mu się być zwodnicze i wzbudza w nim podejrzenia, lęki. Stan ten często powiązany jest z innymi chorobami, jak depresja, osobowość paranoiczna, zachowania obsesyjno konwulsyjne, chorobą afektywną dwubiegunową. Chory przeżywa bardzo ciężką walkę ze sobą samym, o to, kim jest. Jeśli nie może ufać sobie, to komu? I wtedy cały świat jawi się, jako nieznany, niebezpieczny, skłonny do zakłamania. Szczególnie narażone są osoby, które w dzieciństwie wychowywane były przez bardzo wymagających rodziców, pragnących ukształtować dziecko na swój własny, wymyślony, idealny wzór, nie dając rozwinąć się u dziecka jego naturalnej, wynikającej z samego faktu bytu osobowości. Również dzieci bite, katowane, zastraszane skłonne są do życia w wymarzonym świecie własnych fantazji, gubiąc przy tym określenie własnego JA. Chory czuje się, jak aktor grający w filmie. Niczym osoba, której podano nową osobowość do przyswojenia. Chcąc sobie wyobrazić podobny stan, sięgnijmy do filmu „Pamięć Absolutna”, w którym główny bohater na skutek zastosowania technologii przyszłości staje się kimś zupełnie innym niż do tej pory pamiętał. Cały świat wmawia mu przeszłość, jakiej nie pamięta i przekonuje, że to jego własne wspomnienia.